کد مطلب:34053 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:123
از ابوالحسن محمد بن حسین بیهقی نیشابوری معروف به قطب الدین كیذری. وی از عالمان بزرگ شیعه در قرن ششم شمرده می شود و محدث وادیب و متكلم و شاعری برجسته بوده كه تالیفات بسیار وی دلالت بر كثرت دانش او و تبحر او در علوم و معارف اسلامی است. از جمله آثار اوست: انوار العقول فی اشعار وصی الرسول، الحدیقه الانیقه، بصائر الانس بحظائر القدس، الاصباح فی الفقه، مباهج المهج فی مناهج الحجج، لب اللبات فی بعض مسائل الكلامیه، الدرر فی دقائق علم النحو و شریعه الشریعه.[1] وی در سال 576 هجری شرح خود بر نهج البلاغه (حدائق الحقائق) را به پایان برده است.[2] قطب الدین كیذری در شحر خود به مباحث گوناگون كلامی، ادبی، تاریخی و دیگر علوم اشاره دارد و از شرح وبری و بیهقی و قطب راوندی بهره ها برده و در واقع شرح او مكمل این شروح و جمع كننده ی اقوال ایشان است.[3].